Griekenland / Turkije
5 september - 31 oktober 2008
Impressie van Hans en Els van Driel
|
| Griekenland / Turkije
5 september - 31 oktober 2008 |
| proloog 1 2 3 4 5 6 epiloog HOME |
 |
31 oktober 2008
gereden
overnachting te: |
 |
Als we wachten op onze boot, blijkt een illegale vluchteling een plekje te hebben gevonden in de Flair. Niet iets dat Ko kan apprecieren: mooven dus. Toch schijnen ze Ko te moeten hebben, want ook op het camperdek komen ze elkaar weer tegen en volgt een wilde achtervolging. Na een rustige maar zeer warme nacht hebben we nog een ochtend te varen naar Ancona, alwaar we met weemoed afscheid nemen van de groep. Het valt zwaar om na zo'n lange periode er een punt achter te zetten. Het ontschepen valt erg tegen. het duurt bij ons zo'n 1,5 uur voor weAncona de rug kunnen toe keren, maar dan rijden we richting Milaan via de autoroute en overnachten even voorbij Parma. |
 |
1 november 2008
gereden
overnachting te: |
Als we opstaan miezert het nog steeds een beetje. Droge regen, zou Huibert zeggen. We vervolgen onze snelle route over de tolweg naar het westen. Na Milaan buigen we af naar het zuiden en begint de lucht te breken. Als we bij zee aankomen schijnt de zon weer volop en genieten we van de warmte. Wonderlijk hoe snel je het mooie weer mist. De route langs de kust naar Fankrijk wordt gekenmerkt door het eindeloze aantal tunnels. We troosten ons met de gedachte dat het anders erg veel klim- en daalwerk zou zijn geweest. In de middag passeren we de Franse grens en voelen ons weer "thuis". We rijden door tot Pélissanne, juist onder Orange, voor de overnachting. Morgen het laatste stuk. |
 |
|
2 november 2008
gereden
overnachting te: |
Eindelijk weer een heerlijk Frans stokbroodje als ontbijt. En het regent nog steeds niet als we vertrekken. Erg lang duurt dat echter niet, want het weer is redelijk gehoorzaam aan de voorspellingen van de Franse Météo. We belanden in een hevige storm die zijdelings op de camperwand beukt en onze snelheid doet dalen. Als we dan met zijwind en regen over het viaduct van Millau rijden bekruipt ons een hevige heimwee naar Turkije. Het blijft regenen op onze laatste reisdag; zo hevig zelfs dat er met regelmaat bruine modderrivieren onze weg kruisen. Het is niet anders! We rijden naar de camping van onze dochter om ons te laten verenigen met onze hond. Goed te zien dat wat de hond betreft de reis nog wel langer had mogen duren. We kunnen terugkijken op een geweldig mooie reis, op vele leuke nieuwe contacten en op goede harmonie binnen de groep waarmee we gereisd hebben. Voor alles: veel dank aan allen die daar aan hebben bijgedragen. Dit experiment om op deze wijze onze reis te verslaan is zeker ook goed bevallen; hopelijk ook bij de (naar ik heb begrepen) vele bezoekers die ons hebben gevolgd. Dit was dan echt de laatste bijdrage. |
 |
|
Totaal gereden in de epiloog: 1283 km |
|
| Ga hier verder naar de eerste pagina | uw commentaar is hier welkom |